Laatste berichtje!

Lieve allemaal,

Ben ik weer! Laatste berichtje, nog een dagje en ik ben weer onderweg naar huis..
Als vervolg op mijn vorige verslag, we leven inmiddels rond 20 januari.. We zijn vanuit het Addo Elephant Park door gereden naar East London, een grote dodgy stad waar we niet lang gebleven zijn maar waar we wel (weer) aan het strand stonden (nu in een dorm want we bleven maar 1 nachtje) Je zou er zomaar eens aan kunnen wennen!
Vanuit East London besluiten we " vakantie" te gaan vieren, als in minder reizen en meer strand! We doen een aantal badplaatsen aan, de een nog mooier dan de ander, Cinsta, Coffee Bay..
In Cinsta kamperen we, en als ik de luchtbedden heb opgepompt (gelukkig kan ik tegelijkertijd lezen ;-)) en er even voor de tent op ga liggen.. Zit er ineens een aapje op de auto, eentje op 1 meter afstand van mij naast de tent en schudden de bomen van het gespring.. Daar schrik ik toch wel een beetje van :D En ga snel de auto en tent dichtdoen, voordat ze daar in springen.. En ga dan maar bij het zwembad liggen, daar komen ze vast niet ;-) (later hoor ik dat ze idd erg brutaal kunnen zijn en tassen induiken of meenemen..)
De weg naar Coffee Bay is ook indrukwekkend, er is maar 1 weg naartoe, 70km lang en hoe verder je komt, hoe slechter die wordt.. Op de snelweg ernaar toe moet ik al ineens van 120 terug naar 0 omdat er een koe oversteekt, maar dat is niets vergeleken met de potholes en continu overstekende koeien, schapen, stieren, mensen die Sebas 70km lang te verduren krijgt! Na anderhalf uur waren we er helemaal klaar mee maar maakte het uitzicht op de baai tussen de rotsen, met rondavels (hutjes) bovenop, weer heel veel goed.. :-) (alleen jammer dat we twee dagen later diezelfde weg terug moesten.. )
Wij besluiten ook in zo'n rondavel te gaan slapen (leuk! Tot er een hagedis op t dak zit en op mn bed poept :p Call of nature)
En verder genieten we daar van het strand, de natuur, het gezellige hostel en de mensen die we tegenkomen (waarvan we er meerdere al kennen, er zijn meer mensen die onze route doen) En we socializen weer even met thuis: Ons omaatje is na weken hard werken, verhuisd! Wat raar om dat helemaal niet mee gemaakt te hebben!
Als we weer uit Coffee Bay vertrekken gaan we richting Durban, onze laatste stop langs de kust. We besluiten maar te zien hoe ver we komen en als we rond etenstijd op 100 km afstand zijn gaan we eerst ergens dineren (en we doen zelfs aan natafelen! Bas leert t wel ;-)) en dan in t donker de laatste km's doen.. Dat is een ervaring! Er is geen kip op de weg en er is ook geen verlichting, gelukkig is de weg naar Durban goed :-)
Ook in Durban vinden we een hostel/camping aan zee.. Het heeft verschillende niveaus en wij zetten helemaal boven aan ons tentje op. De volgende ochtend worden we om half zes (!) ons tentje uitgebrand door de prachtige opkomende zon die we vanuit ons bedje kunnen zien.. (de zon komt op vanuit de zee en schijnt dan direct op ons tentje..)
Vroeg, maar oh zo mooi :-) De komende drie dagen gaan we dus vroeg naar bed en er nog veel vroeger uit! (maar ook dat went)
Dit is in ieder geval een waardige afsluiting van al onze oceaan uitzichten!
In Durban gaan we een dagje goed shoppen (ik moet nog nieuwe schoenen - die ik vind :D Bas heeft al drie paar) Gelukkig is er Wifi in t winkelcentrum, zodat Sebas rustig kan internetten en ik ongestoord kan winkelen ;-) Er is ook een bowlingbaan in t winkelcentrum dus alleen omdat t kan spelen we een potje (wat ik glansrijk win ;-))
We doen ook nog een dagje strand/zwembad, heel vervelend al die mogelijkheden naast de deur.. :D En tussendoor eten we heerlijke zomerse salades (en lukt t mij om een doosje met 4 eieren op de grond te laten vallen :D) Omdat we zo vroeg wakker zijn iedere dag liggen we ook heel vroeg op t strand, van half 8 tot half tien bijvoorbeeld. na zo'n ochtendje moeten we ook weer uit de zon want anders verbranden we alsnog.. 1 ochtend is Bas te lang blijven liggen en heeft een lekker rood ruggetje. Een van de mensen uit het hostel brengt hem een stuk plant, lijkend op een langwerpige vetplant (ja het was misschien duidelijker als ik de naam wist maar jullie kennen me) die hij in de lengte moet opensnijden (en daar zit doorzichtig slijm in) en dat werkt als aftersun! Ik smeer dat met liefde (en leedvermaak) op zijn rug, wat een smurrie! :D Maar volgens broertjelief werkt het wel..

Op onze laatste Durbanse avond staan we heel eensgezind samen de tanden te poetsen onder het afdakje, als er ineens een hoosbui losbreekt! Na een paar minuten bedenk ik me dat ik net mn boekje buiten heb gelegd.. Wat niet zo blijkt te zijn maar mn telefoon ligt er wel, oeps! :o Gelukkig doet ie het nog..
Wat een gezelligheid met de regen in ons tentje! We slapen zo.. Vanuit Durban vertrekken we naar de Drakensbergen! Hier gaan we naar t dorpje Bergville, waar we boodschappen doen en rijden dan nog zo'n 20 km verder de bergen in, richting een camping. Hier zetten we ons kamp op tussen de oudjes en het prachtige uitzicht. Het is echt campingstyle: de mensen hebben duidelijk medelijden met ons, ons koepeltentje en gebrek aan stoelen, tafel of kookgerei. We krijgen van alles aangeboden en maken daar dankbaar gebruik van :-) Wat een luxe!
Hier begint het smiddags ook weer te regenen en bij gebrek aan plan (morgen gaan we wandelen) gaan we in de auto zitten.. Het regent op de camping, verveling en nostalgie!
De volgende dag gaan we nog even proviand in slaan in het campingwinkeltje en dan zowaar goed voorbereid richting bergen! We doen een tocht waar 6 uur voorstaat, naar een waterval. We hebben allebei onze nieuwe schoenen aan, die kunnen we mooi inlopen! (en vies maken..)
De tocht is waanzinnig. Het is - gelukkig - bewolkt, waardoor de temperatuur heel goed te doen is. Wij beginnen pas om 12 uur en komen al vrij snel mensen tegen op de terugweg.. Die hebben er dus al 6u opzitten! Ach, wij doen het op onze manier.. De tocht begint vrij rustig, het pad is nog goed te belopen en de uitzichten worden met iedere bocht mooier. Al snel komen we de eerste watervalletjes tegen en moeten we via stenen riviertjes oversteken. We lopen langs afgronden, door blubber, langs en over bergen, over en onder rotspartijen, door stukjes regenwoud.. De scenery veranderd razendsnel en alles is even mooi. Wat een land! En continu horen we het geluid van de rivier beneden, waar alle watervalletjes in uit komen..
Na een uur of 2,5 staan we weer beneden tussen de bergen, met een diepe stilte en af en toe een enkele andere hiker. Hier komen twee riviertjes samen en houdt het pad een beetje op. We lunchen en genieten, zelf in de lichte miezer regen!
Er komen hikers van over de rivier, dus (vooral Sebas) wilt verder. Er is natuurlijk geen plek waar je goed kan oversteken, alle stenen liggen te ver uit elkaar. Bas springt, ik denk aan mijn nieuwe schoenen en sluit een deal met hem: ik doe ze uit en waad door het water, waarna ik zijn trui mag gebruiken om mijn voeten af te drogen :D
Ik ben echter wel blij dat we verder zijn gegaan, dit deel van de tocht is nog mooier!
Na een tijdje door en langs de rivier gelopen te hebben ontdekken we weer een pad, we weten dat we de grote waterval niet zullen zien vanwege het weer, maar we willen graag zien (wederom Bas iets meer dan ik ;-)) hoe ver het pad doorgaat.. Dat betekend klimmen, je soms zelfs ophijsen met je armen, een houten trappetje op tegen de bergwand.. Het is duidelijk een pad dat niet iedereen neemt want het is steeds dichtbegroeider en moeilijker te begaan. Gelukkig helpt Bas me op de juiste momenten als een echte gentle man :D
Uiteindelijk staan we boven op de berg en houdt het pad op. Wij kijken in de richting van ons beginpunt, een wijds uitzicht!! Adembenemend.
We zijn inmiddels ruim drie uur onderweg en moeten nog terug.. Mijn schoenen zijn zeker niet meer nieuw :p
De terugweg gaat gelukkig - met uitzondering van een paar nieuw ondekte weggetjes - een stuk soepeler en tegen 6 uur zijn we - moet maar voldaan - weer terug bij de auto. Als allerlaatste!
Wat een super dag en super tocht was dit!
's avonds sluiten we de dag af met een braai (mogelijk onze laatste!) en eten we heerlijke hamburgers, groente en gepofte aardappels met kaas. We worden al beter in simpel koken!
De volgende dag trekken we verder naar boven, eerst naar het Basotho Cultural Village (al moeten we na 20 km terug naar de camping omdat we (ik) een oplader vergeten zijn :D)
waar je de geschiedenis van de Basotho stam kan zien en de ontwikkeling door de eeuwen heen. Interessant! Onze tocht gaat verder naar Clarens, door prachtige natuurgebieden waar de wilde hertachtigen (weet ik wat het zijn) en zwijnen en paarden rondrennen.
In Clarens genieten we een dagje van kneuterigheid in het dorp en peace and happiness in de backpackers: een echte hippie toko!
Als ik de volgende ochtend vroeg wakker word en in het zonnetje ga ontbijten krijg ik een sms van Sander dat t sneeuwt in Nederland.. Raar!
Van hier uit gaan we door naar Johannesburg waar we een dagje in Soweto (South West Township - de grootste en bekendste township van Zuid-Afrika) overnachten en de volgende dag op de fiets een tour doen. Toeristisch, maar leuk! We leren van alles over de townships, drinken (wederom) home brewed bier, ontmoeten locals en hebben continu kinderen om ons heen die meerennen en high fives willen.. Sommige delen van Soweto zien er echt nog uit zoals de townships in India, anderen zijn echte wijken met normale huizen waar de armoede veel minder zichtbaar is.
We komen ook langs het Hector Pieterson memorial, vernoemd naar de jongste persoon (13) die overleden is tijdens de studentendemonstraties hier. Vanmorgen zijn we naar het Apartheidsmuseum geweest en hebben we filmmateriaal gezien van die opstanden, en nu fietsen we door die straten.. Heel bijzonder. We komen ook langs het huis van Nelson Mandela (wat een museum is geworden en heel toeristisch is).
Een mooie fietstocht!
Het Apartheidsmuseum is ook echt een aanrader, we hebben er ruim twee uur rondgelopen: het is een heel interactief museum met veel foto's en filmbeelden over bijna de hele geschiedenis van Zuid-Afrika (Want de apartheid speelt overal in door) en met speciale voorstellingen over bekende verzetstrijders. Heel indrukwekkend, afschuwelijk en confronterend. (Je entreekaartje is of "Whites only" of "Non-whites only" en bij de ingang kan je alleen bij jouw kaartje naar binnen, dan loop je een ijzeren gang in waar alle apartheidsborden en leuzen nog hangen.. bah.)
Maar zoals ook op het foldertje staat: "Apartheid where it should be, in a museum" .
Onze laatste dagen slijten we in een Noordelijke suburb op een camping: oud en verlaten maar met eigen zwembad! Onze laatste dag samen mag Bas kiezen, ik wilde graag nog naar Studio Emmanuel, de glasstudio van Frank van der Ham, maar ik kreeg hem mobiel niet te pakken. We besluiten het er toch op te wagen en rijden een uur naar the middle of nowhere, naar het dorpje Magaliesburg. Het adres dat ik van herder Croese heb gehad staat niet in de Tomtom dus we rijden op goed geluk. In het dorpje eten we eerst wat en vragen we het drie keer.. Niemand kent het. Dan doen we een rondje (en nog 1, het dorp is maar 1 straat) en zien we ergens een kaarsenmakerij plus winkeltje. Daar gaan we het even vragen en in Afrikaans antwoord zij ons welke straat we inmoeten en ergens rechtsaf.. We weten in iig welke kant we op moeten! Die straat blijkt binnen no time te veranderen in een dirt road en we gaan stapvoets van huis naar huis (het zijn er niet zoveel) maar zien niets wat op herkenning duidt. Na nog drie keer vragen vinden we iemand die ons terug stuurt naar een huis, niet omdat het daar is, maar omdat ze het daar wel zullen weten.. Daar staan we dus voor het hek te wachten tot er iemand naar buiten komt.. En die weet het inderdaad! Na dus heel lang zoeken vinden we de studio, en blijkt Frank v/d Ham er niet te zijn.. Wij dachten van wel, maar goed we mogen wel even in de studio rondkijken en kopen allebei wat mooie dingetjes. Wat ontzettend leuk!
Eenmaal terug in Joburg willen we uit eten omdat het Bas zn laatste avond is.. Het is echter al na 8en en het loopt helemaal in de soep waardoor we na tienen pas bij de mac eindigen.. Dus!
De laatste dag gebruiken we om op nieuw in te pakken, chaos te creeren en alles in de tas te proppen (wat niet echt lukt) we laten heel veel zooi achter maar uiteindelijk zijn we om half drie ready om naar mijn bus te gaan! De bus die me naar Bloemfontein en Dionne gaat brengen!
Daar neem ik afscheid van Bassieboy en hoop maar dat hij zonder problemen de auto in kan leveren en zn vlucht haalt.. en ga ik 5,5 uur slechte films kijken en van t uitzicht genieten!

Nu ben ik mn laatste dagje in Bloemfontein aan het genieten, morgen ga ik naar het vliegveld.. Ik heb hier het gevoel dat ik weer terug ben in het eerste jaar van mijn studententijd, wat voor een weekje niet heel vervelend is ;-) Dionne woont in een studentenhuis met 5 andere internationale studenten die me allemaal even hartelijk hebben onthaald en met wie het erg gezellig is. Ik ben heerlijk op sleeptouw genomen naar een braai, een avondje stappen (voor al mijn oudste vriendinnetjes.. zo hebben jullie de foamparty gemist :p) , naar een lionsfarm, mee naar college (haha), mee cocktails drinken :D
Het studentenleven is niet heel vervelend.. !
Op de lionsfarm kwamen we toen de beesten gevoerd werden, deze familie leeuwen is opgegroeid rond een mensengezin, waardoor die mensen gewoon bij ze in het veld kunnen, aan hun staart kunnen trekken, ze om kunnen duwen.. heel bijzonder om te zien! We zijn zondagavond ook op uitnodiging mee geweest naar een kerkdienst, sowieso zijn er hier veel studenten die nog een stuk strikter in hun geloof zijn als dat wij gewend zijn, maar deze kerkdienst zou heel spectaculair zijn dus dat wilden we wel eens meemaken.
Het was in een heel groot gebouw, soort kruizing tussen een congrescentrum en een theater, er was ook een heel groot podium met gekleurde schermen en een band. Er was niks traditioneels te ontdekken (zoals een kruis) al stond er wel heel groot "JESUS" geschreven. Dionne en ik gingen er heel openminded naar toe, maar binnen no time kreeg ik er verschrikkelijk de kriebels van. Ik ben wel vaker naar kerkdiensten geweest waarvan ik van te voren wist dat het me, qua inhoud, niet zou aanspreken, maar ik heb nog nooit zo'n extreme reactie gevoeld als deze avond. Het begon met live muziek, zingen, dansen, heel opzwepend en enthousiast, waarbij het publiek ook stond te springen (en het zat helemaal vol, zo'n 5000 man!) en met de armen in de lucht in een soort extase stond mee te doen, en dat werd maar meer en meer.. De hele vibe en sfeer veranderde en dat voelde zo niet goed, ik wist echt niet wat me overkwam maar ik kreeg er zo de rillingen van en ik kon maar met heel veel moeite mijn emoties in bedwang houden. Iedere vezel in mn lichaam wilde daar weg! Nu terugkijkend snap ik het niet: rationeel bekeken was het ook raar, maar gewoon anders en ik kan dat normaal ook heel goed relativeren.. Maar dit greep me echt aan en dat voelde heel niet fijn. Maargoed, we waren mee met iemand met wie we ook terug moesten, dus uit respect ben ik wel gebleven (en rationeel gezien vond ik het ook stom dat ik dat zo extreem ervoer) Maar ik was heel blij toen de muziek klaar was en er een pastor (in vrijetijdskleding, dat vond ik opzich dan weer wel humor) zn verhaal kwam doen. De strekking hiervan sprak mij ook niet aan (vooral bepaalde uitspraken waren vrij extreem) maargoed dat kon ik dan wel relativeren. Aan het eind kreeg ik weer bijna dat zelfde gevoel, toen nieuwe volgelingen naar voren moesten komen en weer die muziek begon en ze allemaal ingewijd werden en er mensen van hun stokje gingen (later hoorde ik dat dat op commando vallen in de heilige geest was - weet niet wat enger is)
Toen we na 2u weer buiten stonden wilden onze vriend graag weten wat we ervan vonden, en er ook echt over in gesprek. Hij wilde weten of ik geraakt was door het woord van Jezus en of ik volgende week weer mee kwam.. Even later vroeg hij ook of we in shock waren, aangezien we er zo uit zagen. Ehm, ja. Vervolgens hebben we ons door een erg moeilijk gesprek geworsteld, je wilt iemand niet beledigen maar zijn overtuiging was zo duidelijk en standvastig dat een gelijkwaardig gesprek ook niet mogelijk was. Ik heb hem wel verteld dat ik mijn eigen geloofsovertuiging heb en dat ik puur voor de ervaring mee ben gegaan, maar toen wilde hij weten in hoeverre mijn geloof dan anders is als het zijne. Dat gesprek ben ik niet aangegaan, als alles anders is en er bij hen geen ruimdenkendheid bestaat voor atheisten of anders gelovigen.. Dat voelde zinloos..

Nu ben ik wel blij dat ik geweest ben, alleen maar om me weer te realiseren hoe blij ik ben dat ik anders opgevoed ben en wel respect voor andermans denkwijze kan opbrengen (al koste me dat nu wel veel moeite) en vrij ben om mijn eigen leven te leiden, niet in naam van, maar vanuit eigen keuzes en overtuiging.
:-)

Vanmorgen heb ik in de zon gelegen en zodadelijk gaan we naar een cheetah farm, waar je schijnbaar ook leeuwtjes en cheetahs kan aaien..! Ben heel benieuwd.. Nu mogen jullie allemaal duimen dat mijn vluchten (Bloemfontein - Johannesburg, Johannesburg-Londen, Londen-Amsterdam) geen vertraging heeft ivm dat heerlijke weer bij jullie! En dan kom ik donderdagochtend weer op Schiphol aan..

Nog 1 keer heel veel liefs vanuit Afrika!