De eerste week is om

Lieve allemaal,

Wat ontzettend leuk zoveel verschillende reacties! Voor degene die het niet weten: ik ben voor (slechts) drie weken terug op 'mijn project', om te ondersteunen bij een grote groep studenten die a.s. zondag komen. Zij hebben kennis over alle aspecten van een zorgboerderij, niet alleen de kinderen maar ook de dieren, huisvesting, tuin, ontwikkeling hiervan, etc. Erg leuk en ik ben heel enthousiast over wat ze allemaal kunnen doen! Maar dat start zondag pas. Afgelopen week ben ik druk geweest met afspraken met Sulu, de oprichtster van het Bal Anand (het weeshuis) en Umang (de zorgboerderij). Afgelopen maandag had ik een eerste afspraak met haar.

Het bezoek aan Bal Anand was erg leuk, bijna surrealistisch. Het voelde heel goed om weer terug te zijn, ik kwam voor het gesprek met Sulu maar heb natuurlijk ook een rondje gemaakt. De tweede verdieping waar de special kids wonen, hebben ze sinds mijn vertrek opgeknapt: er zijn vrolijke muurschilderingen gemaakt en zelfs de plafonds zijn beschilderd en versierd. Erg leuk! En ook over nagedacht: de kinderen in de bedjes liggen tenslotte de hele dag omhoog te kijken. Ook hebben ze foto's opgehangen van de kinderen, met hun naam en geboortedatum erbij. Slim vond ik dat!
Ook was het er rustiger en netter dan ik t ooit had gezien, de boel was flink uitgemest! Ik kwam op zomaar een dag, dus ik denk dat dat altijd zo is. Erg positief dus.
Ik vond het heel bijzonder om de kinderen weer te zien, ik heb wel echt een zwak voor ze! Sommige oogten nog hetzelfde, anderen zijn flink gegroeid. Weinig andere ontwikkeling te zien, maar dat had ik ook niet verwacht..

Gister ben ik een dagje naar Umang geweest, dat was zo mogelijk nog leuker! Een en al groen en vooruitgang te zien hier! Ik was er natuurlijk in het allereerste begin, overal stonden toen nog kleine boompjes die nu grote en dichte heggen vormden.
Het deed ook bijna paradijselijk aan, als je uit Mumbai komt waar het altijd druk, vies en vol is, kom je hier in een oase van rust, schone lucht en stilte.. :-))
De kinderen waren eerst een beetje afwachtend, maar kende me nog wel en vonden unaniem (en los van elkaar) dat mijn haar veranderd was (?) Ook zij zijn gegroeid en als ik alle verhalen hoor, met grote stappen vooruit gegaan. Heerlijk!

Ik had puzzels en spelletjes voor ze mee, wat ze helemaal leuk vonden. Ik ga zaterdag naar Umang en zondag komen de studenten, dus dan kan ik mooi nog een dagje met ze tutten en al die dingen uit proberen.

Ik kwam daar natuurlijk niet alleen voor de lol, ik heb een grote ronde gemaakt met Sulu en Daisy, de mentor daar, en heb op alle gebieden de vooruitgang en soms een kleine achteruitgang, gezien. Vooral het landbouwgedeelte vind ik goed ontwikkeld, als je hoort dat ze hun eerste lading rijst al geoogst hebben en dat er nog weet ik hoeveel kilo opgeslagen ligt, dat is toch super! En zo wordt er nog veel meer geoogst en gebruikt om van te leven. Ze worden steeds meer zelfstandig! Natuurlijk hebben de kinderen hier nog maar een kleine rol in, ze kunnen niet alles op het land doen maar hier wel bij helpen. Ook verkopen ze fruit aan de kant van de weg. (maar ook dit is nog lastig, want ze hebben maar weinig kennis van geld en kunnen niet goed rekenen)

Er gaat ook groente en fruit terug naar Bal Anand, helemaal positief!
Al met al ben ik heel trots op hoe het nu gaat en kan ik niet wachten tot ik voor een weekje naar Umang mag.

Voor de studenten die straks komen is er van alles te doen, overal zijn beginnen gemaakt en wordt er dus al geoogst, maar een goed systeem zit er niet in. Hopelijk kunnen de studenten daar mee helpen! Ik ben in ieder geval erg benieuwd, ik steek er vast wat van op..

Nu, op Umang is denk ik geen internet, dus wellicht volgend weekend nog een berichtje, we zullen zien!

Ik wens jullie allemaal een hele gezellige Sinterklaas! Ik vind het heel gek dat het nu december is, hier wordt het iedere dag heter.. :-) Ik zal er nog maar even van genieten!

Dikke kus!