Terug in Mumbai!

Lieve allemaal,

Na ruim een maand stilte, hard werken, weinig afleiding, ontzettend veel kaarten van thuis, prachtige natuur en super momenten, weer terug in de drukte, lawaai en rotzooi die Mumbai heet! Maar ook terug bij de heerlijke koffie, vlees (!!), maaltijden zonder altijd maar rijst, vertier, internet.. winkels!!

Haha het is een hele overgang, zaterdagavond zijn we weer in mumbai aangekomen en heb ik echt even moeten wennen! Van het ene uitsterste in het andere.. Maar wel fijn!
Umang heb ik op een mooie manier kunnen afsluiten, en ik kijk er met een voldaan en tevreden gevoel op terug. Het is echt goed zo, ik heb alles gedaan in mijn macht om continuiteit en professionaliteit te garanderen voor de komende tijd, en meer kan ik niet doen.
Zoals ik al zei heb ik een verslag geschreven over onze hele dag, alles wat de kids doen en hoe ze dat doen. Dit hebben we dinsdag overgedragen aan Sulu en aan 4 nieuwe dames, die het grootse deel van de maand mei komen werken. Dit hoorden wij 2 dagen voor vertrek, het was Sulu gewoon gelukt om vervanging te regelen! Het zijn dames van speciaal onderwijs, die de kids weliswaar niet kennen maar wel veel ervaring hebben en ze een boel kunnen bijleren! Mei is de vakantiemaand voor scholen hier, waardoor ze nu dus naar Umang kunnen komen. Zij waren erg blij met ons verslag en willen er mee aan de slag, mooi! Ik ben blij dat er geode vervanging is, ook al starten ze pas dinsdag (zaterdag zijn wij vertrokken). Misschien dat ze deze dagen realiseren dat goede begeleiding essentieel is!
Wij hebben een erg leuke laatste week gehad: de kids hadden het er erg moeilijk mee dat we weggingen, de hele week bleven ze het hebben over dat iedereen gaat huilen zaterdag en dat we niet weg mogen.. Vrijdag (koninginnedag) hebben we de hele dag feest gevierd, kroontjes gemaakt, oranje drinken en hapjes, spelletjes gedaan.. Ze vonden het super! Zaterdag moesten ze zelf hun dagprogramma volgen, zodat wij konden inpakken. We hebben hier en daar wat gestuurd maar vooral toegekeken hoe zij het deden. En als zed an in de workshop starten en twee kids aan de andere 6 engelse les gaan geven, heel geconcentreerd voor ruim een uur.. Dat is toch wel super!
Wij waren in de tussentijd poffertjes aan het bakken! Vanuit Nederland hadden we een gigantische doos met allemaal materialen voor de workshop gekregen, en een poffertjespan, beslag en poedersuiker! Ik heb voor zo’n 15 man staan bakken en iedereen vond het heerlijk! Ik weet niet wie er meer genoten, de kinderen of wij..
Het was in ieder geval een mooi afsluitmaal! Vlak daarna betrok de lucht en hoorde we in de verte gedonder.. En voor we het wisten begon het te hozen! Een voorproefje op het regenseizoen, het was nog warm maar de hagelstenen lagen op de grond! Een hele gekke gewaarwording en duidelijk tijd voor ons om te gaan!
Dat deden we dan ook zodra t droog werd, en met veel gezwaai gingen we op weg naar Mumbai!

Vrijdagavond, de avond voor ons vertrek, hebben we ook ons afscheidsgesprek met Sulu, het hoofd, gehad. Dat was erg prettig, ze was vol lof over ons (dat wisten we stiekem al maar is altijd fijn om te horen!) We kregen nog een afscheidskadootje en de foto’s en film van de opening van Umang, waar wij ook een rol in speelden. Ben benieuwd!
Ook hebben we gesproken over de sponsorgelden! Alles gaat hier langzaam en op zn Indiaas, maar ik ben erg blij met de manier waarop ik het geld ga besteden.
In eerste instantie was mijn idee om dieren of bomen te kopen, stallen te bouwen, etc. Dingen om de zorgboerderij aan te vullen en die duurzaam en nuttig zouden zijn. Na een maand Umang is mij wel duidelijk dat de term ‘zorgboerderij’ op dit moment nog te hoog gegrepen is. Onze twee honden worden inmiddels goed verzorgd door de kids (al moeten we nog helpen met het uitlaten) maar andere dieren zijn nog niet aanwezig. Het zelfstandig leren wonen, voor zichzelf zorgen, je eigen huis schoon houden, koken, in de tuin werken, productie draaien in de workshop, het is nog een heleboel wat de kids aan het leren zijn en verder moeten leren. Voor de komende jaren nog genoeg! Ik ben dus gaan kijken naar andere dingen; het gene waar ik al vrij snel bij uitkwam is speciaal schoeisel. Bijna alle kinderen hebben naast een verstandelijk beperking, ook lichamelijke ongemakken of beperkingen. Zo lopen er verschillende met vergroeide voeten of ongelijke benen rond. In de eerste week kwamen er schoenen voor de kids, want in Bal Anand liep iedereen op blote voeten en hier kan dat niet ivm insecten, slangen en andere enge dingen. Iedereen kreeg sandalen, en bij een aantal liet na een week de zool al los. Speciaal schoeisel is hier echter niet zo gebruikelijk als in Nederland, dus op dit moment is het nog niet gerealiseerd, maar ik ga er, samen met de Nederlandse stichting, op toezien dat de kinderen de schoenen krijgen die ze nodig hebben. Waardoor ze mobieler worden en minder ongemakken zullen ervaren!
De rest van het geld wil ik steken in de aanleg van een weg. Op dit moment loopt er een aangelegd voetpad van de slaapkamers naar de eetkamer en workshop. Daar kunnen alle kinderen zich zonder problemen op voortbewegen. Dit is echter het enige gedeelte waar een goed pad ligt, waardoor de kinderen heel erg beperkt worden in hun bewegingsvrijheid. Ze kunnen zich gewoon erg moeizaam voortbewegen op een ongelijke ondergrond, en de rest van Umang bestaat uit zand, gaten, heuvels, stenen en andere oneffenheden! Het belangrijkste is nu om de weg vanaf de poort tot aan het hoofdgebouw te betegelen, een stuk weg van zo’n 75 meter (denk ik). Dan kunnen de kids zonder problemen naar de hoofdweg, kunnen ze allemaal samen spelen en lopen ze niet de kans om gewond te raken. (Wat de afgelopen maand wel een paar keer gebeurd is) De afgelopen maand zijn we hier allemaal zovaak tegen aan gelopen (en overheen)! Wat mij betreft een prachtig doel, wat ook als eerste op de to-do lijst staat dus wat ook op korte termijn gerealiseerd zal worden! Wat de precieze kosten van deze projectjes gaan zijn, is nog niet bekend, dus de details volgen later, maar ik ben in ieder geval heel blij dat ik de kinderen op deze manier kan helpen!

Goed, dan sluit ik af met nogmaals een mega dankjewel; ik heb geen woorden voor de hoeveelheid aandacht die ik, vooral op Umang in de vorm van post, heb mogen ontvangen. Iedere keer dat er mensen van Bal Anand kwamen, zo’n 2x per week, kwamen er kaarten voor mij mee! Met op het toppunt 9 kaarten tegelijk! Dat er zoveel mensen met me meeleven en de moeite hebben genomen mij een steuntje in de rug te geven, doet me ontzettend veel. Umang was een geweldige ervaring, maar ik heb er zeker ook moeilijke momenten gekend – logisch, als je een maand op jezelf aangewezen bent, maar dan waren de kaarten en de aandacht van Nederland heel troostend.
Bij de foto’s staat ook een foto van alle kaarten! (al komen ze nu nog binnen! Dus ze staan er niet allemaal op)

De foto’s zijn te vinden op de site, in het India mapje! http://cid-ac237adb682e5f56.skydrive.live.com/albums.aspx